HAYALLERİM YOKTU..

Zamanın diğer yarısıydı..Uzaklarda melonkolik duyguların esrarlı arkadaşıydı..Hayallerim..Sana anlatmak için bir bir sıraladığım..Her özlediğim bir gün mutlaka olacak dediğim..Zamanın ta dibinde bıraktığım..Üstüne hep örtüler serip.Bir ucundan bakamadığım..

Aşka kıyamet olmuş geliyorum..Aşkı (seni) anlatayım..Yollar uzak, yollar meçhule gider.Duracak bir han yoktur yolum da..Gönlüm sevemez hiç bir hanı. duraklar nefes alamayacak kadar dar..Tutunamayacak kadar zayıf…Sana akacak içimi anlatamayacak kadar, biçare..





Bu meçhuller hiç bitmez mi…Hiç geçmez mi…İçime hapsettiğim dünyamdan ; dışarı çıkamıyorum biliyor musun? Hep orda hep yalnız …Ne dünya varmış, ne insanlar yaşarmış…Nede güneş doğarmış…Sadece küçücük bir dünya varmış…Bir varmışsın ve hiç gelmemişsin..Sanki pamuk prensesi , prens öpüp uyandırınca, yaşama umudumu bekler gibi beklemişim..(Sen) hiç gelmedin ki..


Dizdim hayalleri bir bir , dağıtmadan incitmeden..Kalbimi 


koyup kaldırdığım kutuyu aldım ..Rafın ta en tepesinden..Kimseler ulaşmasın (ulaşamadı) diye koyduğum yerden..Hayallerimi de koydum…Şimdi elimde ne kaldı..Kocaman bir yalnızlık (sen) …