Ayrılığın acısı içimi kor kor yakarken..Hayal dünyamdan, gerçekten dünyaya ilk adımım da çok yalnızım..Yalnızlık üşütüyor beni…İnce ince damarlarıma girip..Tütsüler eşliğinde bir efsun gibi içimi sarıyor….Koca bir boşluk ve be tam ortasındayım..
Ağlamalıyım……….
İçimdeki acı yok olana kadar ağlamalıyım…
Gözyaşlarım da terketmiş artık akmıyorlar..Son bir damla, koca bir buz kütlesi gibi yanağımda..Daha çok üşüyorum..Ne kadar da senin sıcaklığınla sarılmaya alışmışım…….Bir damla küçücük gözyaşı ne kadar da seni kalbime bir büyü gibi yerleştiriyor..
Bunun adı neydi….
Sevgide yokluk;?
Sevgide isyan?
Sevgiyi terkediş?
Elle tutamadığım ….O duyguyu kalbime sığdıramamam mı?
...."Ağlamalıyım, içimde ki acıyı yok edene kadar ağlamalıyım.." Çok güzel dizler, yüreğine sağlık arkadaşım sevgilerimi bırakıyorum..Hoşça ve dostçakal..
YanıtlaSilTeşekkürler yaren..Sevgiler cnm..Her zaman beklerim:)
SilYalnızlık bazen daha da yoğun olur yüreğimizde..
YanıtlaSilSanırım sende o yoğunluktayken yazmışsın bunu..
Ama her şey geçiyor canım..
İzler bıraksa da geçiyor.
evet sevgili züleyha her şey geçiyor.
YanıtlaSil