Yokluğunun kaybolmuş
zamanlarına, küsüp ....bırakıyorum kendimi...Yorgun zamanlarımın en yalnız
bir o kadar yalanların yaşandığı zamana..Yanımda bir şeyler
eksik...Arayıp bulmaya çalışıyorum..sonrasında...Yüreğimde ki terkediş hikayesi
öyle bir burkmuş ki!!!!!!! içimi....Kalbim tamir olunmaz bir acıyla mücalede
ediyor..
Mücadele ediyorda hep
kaybediyor..
Ne yeri ne zamanıydı
gidişinin.Yüreğimi yakışının..
Ey benim gönül limanım
sende gittin ya..Şimdi ben nasıl sığdıracağım üçyüzaltmışbeş günü bir
yıla..Günler geçmez..Dakikalar oynar yerinde..Akrep ,yelkovanı heep
kovalar..Sanki ikisinin oyunu zaman..
Yokluğuna bakıp..kendime
kızıyorum..Neden bu kadar sevdim ki..Nedeni ni!!
niçini ni !!
yargılamadan..Hep uzaklarda olacağını bile bile..Hep düşlerde kalcağını bile
bile..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder