1 Aralık 2016 Perşembe

BAHAR GİBİYDİ

Bugün İstanbul gibi gözlerim...
Ne zaman yüreğime baksa, ne kendini ne haddini biliyor.Kimsesiz çocuklar gibiyim...Ne önümü göre biliyorum..Ne arkada kalanlara, sarıla biliyorum. 

''Oysa yaşamak sensizlik iklimlerinde yağışlı bir Karadeniz fırtınası gibi çöktü hayat üstüme umutlarımı aldı gitti ruhum, çevremdekileri tek tek başka kıyılara sürükledi dokunmadı vücuduma yalnızlık çöllerinin ortasına bıraktı…Anlatmak zor sensizliği sen benim kanımsan, yaşamamı sağlayan damarlarımdan her bir zerreni çekti ayrılık denilen acımasız...''
Nerede ne zaman kayboldum, bilmiyorum.Sarıldığım kocaman soğuk İstanbul vardı.

Sonra gülüşün geldi aklıma..
Kış ayazında bahar gibiydi..,
serpilce