Hüzünlerin savrulduğu bir kış gününün, güneşi var ama sıcağı ısıtmayan gününde içimde kocaman bir özlemle kendimle savaşarak seni anıyorum..Elim telefonla kavgada , beynim kalbimle..Elim yeter arama diyor..Beynim dur artık unut diyor..Ben bu kadar savaş verirken sen nasıl mutlu oluyorsun, nasıl başka bir yüreğe yelken açıyorsun...
Sonra boşveriyorsun.............................................................
yuregıne saglık super yazmışsın kzumm
YanıtlaSilTeşekkürler sevgili hiranur :))
SilEvet biz onsuz yaşamayı düşünemezken onlar başkalarını bizim yerimize koyup mutlu mesut yaşıyorlar..
YanıtlaSilevet maalesef Züleyham :(
Sil