Yıllardan bir gün , belkide zamanın en güzel olduğu anlar..Diye başlayan en güzel aşk masallarının anlatıldığı tarihler gibi yaşamalıydık..Adına aşk denilen o tarihde kutsal olup..günümüzde sadece tene dayandırılan o güzel duyguyu..Tarihler mi!! yanlış yazmış, yoksa biz mi! yanlış anlamışız..Onlar sevdiğinin gözlerinde görüyordu..En güzel aşk bahçelerinde, eli elinde saçlarına taktığı kır çiçeklerini..
Ansızın bir duygu yakar içini, canının neden yandığını hemen anlarsın..Sanki aklından biran olsun çıkıyormuş gibi…beyninde şimşekler çakarak..Önce adı sonra da beynine, bir ressamın o yumuşak fırça darbeleriyle ince ince çizilmiş yüzü gelir..Kokusunu içinde hissedercesine.Varmıy dı böylesine insanın hem içini yakan, acıtan… sonrada sanki bunları hiç yaşatmamış gibi kocaman bir mutluluk bulutu sarar, belkide ciğerlerin hiç böylesine derin temiz nefes almamışçasına dinginleşir. kalp atışların huzuru bulur..Dünya durur, zaman akmaz..sadece sen ve o varsındır..bu sonsuz alemde..
Uyanmak istemezsin..Cadde yürüyormuşsun, çok bi trafik varmış..Şehrin bunaltıcı gürültüsü, insanların koşuşturması varmış..Sıkıldım bu yoğunluktan dediğin anlar bile sana tatlı gelir..Yanından geçen bütün insanlarda onun yüzü, Trafik de sıkışmış korna çalan arabalar.. onun ismini fısıldar..Onunla birlikte işe gidiyormuşçasına için umut dolu, kapılır gidersin hayatın akışına..
Ya aşkı bu kadar kutsal bilmeseydik..Şimdiki zamanlarda ki gibi ..anlık hevesler gibi olsaydı..Hiç bilemeyecektik, ya onu uzaktan görmenin bile, cana verdiği huzuru….( Kalbime tek huzur verene)........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder