23 Şubat 2012 Perşembe

UNUTMADIM..


Gittin… Ben arkandan sadece baktım. Oysa söyleyecek o kadar çok şeyim
vardı ki… “Gidersen, iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
Gidersen, sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen,
karanlığa mahkum edeceksin günlerimi. O karanlıkta yolumu kaybedeceğim”
diyecektim sana; konuşamadım…


Gittin… Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım. Öylesine acıdı ki
içim;
tutup koparsalardı kolumu bacağımı bu kadar acı duymazdım. Acım yaş olup
akmalıydı gözlerimden; ağlayamadım…


Gittin… Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa. Tutkum seninle
olmaktı, tutkum teninde erimek, tutkum hayatı seninle, sadece seninle
paylaşmaktı; anlatamadım…


Gittin… Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden. Ellerim değil
miydi
her dokunuşumda seni ürperten? Ürperirdin yine biliyorum. Bir kez dokunsam,
bir kez tutsam ellerini, gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin
kaybolurdu; tutamadım…


Gittin… Bir yıkım gibiydi gidişin. Sen adım adım uzaklaşırken benden,
çöküp kaldı bedenim olduğu yere. Nice terk edişlere dayanan bu yürek bu kez
yenilmişti. Bu kadar zayıf değildim ben, kalkmalıydım; kalkamadım…


Gittin… Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum; hazırdım gidişine. Kaçak
zamanları yaşıyorduk. Zaman bitecek ve sen gidecektin. Bense gidişinin
ertesi günü hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım; başlayamadım…


Gittin… Bir şey söyledin mi giderken? “Kal” dememi istedin mi? Son bir
kez
“Seni Seviyorum” dedin mi? “Bekle beni, döneceğim” diye umut verdin mi?
Beynim öylesine uğulduyordu ki; duyamadım…


Gittin… Nereye gittiğin önemli değildi. Binlerce kilometre uzakta da
olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu. Artık yoktun ve asıl bu düşünce
beni felç ediyordu. Kurtulmalıydım senden, bu yokluk duygusundan
kurtulmalıydım; kurtulamadım…


Gittin… Unutulanların arasına katılmalıydın. Anıları bir sandığa koyup
hayatı bir yerinden yakalamalıydım. Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan
vazgeçmeliydim; yapamadım…


Gittin… Bir okyanusun ortasında, tek küreği kaybolmuş sandalda dev
dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi. Bil ki sevmekten vazgeçmedim seni,
bil ki seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde. BİL Kİ SENİ…

UNUTAMADIM.

12 yorum:

  1. :) hiç yabancı gelmedi bu yazı :))))))))

    YanıtlaSil
  2. Nice terkedişlere direnen bu yürek sonunda yenilmişti
    Yüreğine sağlık serpilim hayatta güçlü olman dileğiyle

    YanıtlaSil
  3. Mehmet COŞKUNDENİZ'in çok sevdiğim bir yazısıdır. Emeğine ve paylaşımına sağlık Serpil.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

      Sil
    2. SEvgili Züleyha bende sana katılmıştım ama bu yazı 2001 yılında Muammer Aygün e ait..

      Sil
  4. teşekkürler canım:)))))unutta göreyim hadiiiii mucksss

    YanıtlaSil
  5. Serpil hanım bu yazıyı aldığınız yerden tarihini de verirmisiniz :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Özür dilerim muammer bey:((( 2001 ve yazarı muammer aygün :( sizin yazınıza mehmet Coşkundeniz dedik..

      Sil