Yüzüm nisan yağmurlarına benziyordu..Senden sonra yaşanan günlerde..Bir gülen bir ağlayan..Havasını da yüreğimden almış..Birazcık ısıtan sonra bin yıl sürecekmiş gibi, buz gibi olan..
Oysa bir zamanlar umut veren, çarpık dünyanın yıkılmış hayallerinde bıraktım seni.Sonrasını ve o anını hiç düşünmeden..
Çalınan her kapı, şimdi sen geliceksin..Yok yok Çalınan her kapı hemen açılsaydı.Aşk o zaman aşk olmazdı..O zaman yeşeren ümitlerin, Her gün için çekilen sabır tesbihlerinin…Sadece ”sen’ ‘sen’ diye susmanın ne önemi kalırdı..
Vuslata sonbahar değmiş..Yapraklar hazan olmuş..ayak sesleri yürek sızısına karışmış..
Kavuşmaya Sen Kalmış…Ayrılığa Ben…
http://www.duyguevi.com/
Bazen her bir ses, her bir ayak izi, her bir söz hatırlatır ve bir bekleyiş sunar bize..
YanıtlaSilAşk zor, ayrılık ondan zor..
Evet cnm aynen öle..
SilKavuşmaya sen kalmış, ayrılığa ben.. Yüreğin hiç susmasın Serpil hanım.. Sevgiler..
YanıtlaSilTeşekkürler sevgili yaren:)) Sevgiler.
Sil