24 Kasım 2012 Cumartesi

AYRILIĞIN SENİ Mİ!! ÖLDÜRDÜ, BENİ Mİ!! HİÇ BİLEMEDİM.:(


O gitmeyi kafasına koymuştu…gidecekti hemde çok uzaklara gidecekti…Onun ki gitmek değil, belkide kaçmaktı.Her karşılaştığında gözlerine bakıp erimektense gitmek en güzeli dedi!!!Gittiii…………

Hiç tanımadığı , kendisine belki de yarinin ayrılık sözleri gibi uzak bir şehire , ayrıldıktan sonra sevdiği kadar yabancı bir şehire gitmek..Önceleri kendini kandırmıştı, ”en güzelini yaptım.”….Zaman geçtikçe sevdiğine olan özlem onu bu yabancı şehirde daha da yalnızlığa sürükledi.Neyi nasıl yaptığını da unutturdu…Sadece yaşaması gerektiği için yaşıyormuş..Gözleri eskisi gibi gülmüyor .hatta tebessümü bile zoraki..

Yalnız kaldığı zamanlarda hep yalnız dı zaten. Öyle güzel hülyalara dalardı ki..Kendisi de anlamazdı..Gerçek mii!!! rüya mı..Sevdiğinin elinden tutmuş, o her zaman yürüdükleri yoldalar mı yoksa sahildeki o bankta denizin o çarpan soğunda, sevdiğinin usul usul sokularak, üşümüş ellerini tutup, sıcaklığıyla onu sarması mı !!!!! artık ayıramaz bilemez olmuştu.Hangisi rüya , hangisi gerçek..

Pazar günleri onunla yaptığı kahvaltılarda mı rüyaydı..Yok olamaz daha dün akşam beraberlerdi. Bitanesi için en sevdiği yemekleri yapmış..Tıpkı denizi andıran deli mavi gözlerine bakarak sohbet etmişti..Hatta bitanesi dizine yatmış, oda onun saçının her telini koklayıp, okşamıştı..Günler günleri kovalıyor..Daha da içine kapanır olmuştu..Heran birtanesi yanında her yerde onla konuşur , gezer, bakar olmuştu..En sonunda iş arkadaşları buna daha fazla dayanamayıp, kiminle konuştuğunu sormuşlar..Eliyle boş bir sandalyeyi gösterip..”birtanemle ” demişti..Arkadaşları daha da üzülmüşlerdi..Ona karşında kimse yok diyemediler..Taki bir gün olamayan sevgilisine araba çarpana kadar..O andaki heyacanıyla olduğu yere yığılıp kalmıştı..Birtanesi ölmüştü..Hastanede gözlerini açtığında ilk sözü ” öldü değil mi ” olmuştu.. Doktor kim diye sordu..” sevgilim yanımdaydı, araba çarptı, onu getirmediler mi yoksa..””
AYRILIĞIN SENİ Mİ!! ÖLDÜRDÜ, BENİ Mİ!! HİÇ BİLEMEDİM.:(


Doktor ona yolun ortasında birden bire bağırmaya başladığını !! ”sevgilime araba çarptı ölüyor, yardım edin ” diye bağırırken bayıldığını ama yanında kimsenin olamdığını, hatta o yoldayken o yolda hiç araç olmadığını söylediğinde , başında aşağı vücudu yanmaya başlamıştı..Yeniden bayılmıştı..Tekrar uyanması günler sonra oldu.Ama bu sefer gerçekleri görerek..SEvdiği yoktu …Yabancı bir şehirdeydi..Ve yalnızdı..Birtanesinden ayrılmak ona bu kadar ağır mı gelmişti..Bir hoşçakal bile diyemeden gitmişti .. o şehirden…Ve şimdi asıl ayrılığı yaşamıştı.Yaşamıştı, çook sevmişti..O kendisini terk etmedi… sadece ölmüştü….

4 yorum:

  1. Belki de doktor evet öldü deseydi eskisi kadar perişan olmayacaktı..
    Sevmez zor zanaat..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Belki de..Can arkadaşım.okuyan gözlerine sağlık.

      Sil
  2. beyinde ölmek gerçek ölmektir aslında!

    YanıtlaSil